strunowy

strunowy
прил.
• струнный
* * *
strunow|y
струнный;

instrumenty \strunowye струнные инструменты

* * *
стру́нный

instrumenty strunowe — стру́нные инструме́нты


Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Смотреть что такое "strunowy" в других словарях:

  • strunowy — przym. od struna ∆ Instrumenty strunowe «instrumenty muzyczne, w których źródłem dźwięku są napięte, drgające struny; dzielą się na smyczkowe, szarpane i klawiszowe; chordofony» * bud. Beton strunowy → strunobeton …   Słownik języka polskiego

  • Кейдж, Джон Мильтон — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Джон Кейдж — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Джон Мильтон Кейдж — John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Кейдж Д. — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Кейдж Джон — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Кейдж Джон Мильтон — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • bardon — m IV, D. u, Ms. bardonnie; lm M. y «dawny strunowy instrument muzyczny podobny do lutni i liry» ‹czes. z niem.› …   Słownik języka polskiego

  • chordofon — m IV, D. u, Ms. chordofonnie; lm M. y muz. «instrument muzyczny, w którym źródłem dźwięku są napięte, drgające struny (np. harfa, gitara, skrzypce, fortepian); instrument strunowy» Chordofony smyczkowe, szarpane, uderzane. ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • forminga — ż III, CMs. formingandze; lm D. formingaing muz. «starogrecki strunowy instrument szarpany, pokrewny starożytnej lirze i kitarze, używany do akompaniowania przy recytacji poematów» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • harfa — ż IV, CMs. harfafie; lm D. harf 1. «instrument strunowy, szarpany, o strunach rozpiętych na trójkątnej ramie; znany już w starożytności» Harfa pedałowa. Utwór solowy na harfę. Grać na harfie. ∆ Harfa eolska a. Eola a) mit. gr. «harfa boga wiatrów …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»